Emoties en het belang van delen.

Als ik zeg Emoji dan weet jij waarschijnlijk waar ik het over heb. Dagelijks gebruiken we ze en worden gedeeld in onze berichten.  

Hoe gaat het met je?

waarop jij antwoordt 

We hebben dan maar weinig tekst nodig om aan te geven hoe je je voelt. Al deze verschillende Emoji’s kunnen dus gebruikt worden en dat doen we dan ook regelmatig. Het lijkt, dat dit ons beter afgaat dan in een gesprek kenbaar te maken wat je voelt. 

Zo ook Anna, die besloten heeft om te gaan backpacken. Ze is 18 jaar, heeft geen broers of zussen en wil de wereld gaan verkennen. Haar eerste land wat ze aan wil doen is Nieuw- Zeeland. Anna vindt het spannend maar ze is vastbesloten. Haar ouders brengen haar naar het vliegveld en hoe dichter ze bij Amsterdam zijn, hoe stiller het wordt in de auto. Aangekomen bij het vliegveld komt het vertrek steeds dichterbij. Natuurlijk gunnen Anna’s ouders haar dit, maar toch……..En omdat Anna hiervoor gekozen heeft houdt ze zich flink maar eigenlijk staat het huilen haar nader dan het lachen. Ook de ouders van Anna willen niet laten zien dat ze verdrietig zijn want ze zullen Anna gaan missen. Met een glimlach wordt er afscheid genomen en Anna weet niet hoe snel ze door de controle moet komen. 

Herken je dit en wat voor emoji zou in deze situatie passen? 

Voor de mens hebben emoties een onmisbare functie: ze brengen ons dichter bij elkaar. Helaas krijgen emoties vaak niet de plek die ze verdienen. Als kind word je hier al mee geconfronteerd. Als je valt krijg je gauw een kusje op de zere plek en dan is het over. Als je weer wat ouder bent, betekent dat huilen alleen maar voor watjes is. En een echte man huilt niet……..We hebben dus geleerd om emoties te onderdrukken en in sommige gevallen te negeren. 

Voorbeelden van onderdrukken zijn bijvoorbeeld:

. Je communiceert oppervlakkig, het gaat over koetjes en kalfjes. 

. Je gaat de dingen vanuit je ratio analyseren, je gevoel raakt op de achtergrond. 

. Je krijgt lichamelijke klachten, zoals hoofdpijn of je gaat piekeren wat stress geeft, een burn-out ligt op de loer. 

Je zult dus merken dat het onderdrukken van je emoties een averechts effect heeft. Uit bovenstaande kun je dus opmaken dat de emotie vroeg of laat naar buiten komt. Het is een bewust signaal van het lichaam en dit signaal stopt als je het aandacht gaat geven. Neem je emotie dus serieus en ga ermee aan de slag en weet dat jij niet de emotie bent maar dat je de emotie ervaart.  

Terugkomend bij het verhaal van Anna is duidelijk hoe moeilijk het is om de emotie die zowel Anna als haar ouders ervaren te uiten. Ze luisteren niet naar wat hun lichaam hen vertelt en gaan over hun emotie heen. Anna loopt weg en zal hoogstwaarschijnlijk een traan laten, een brok in haar keel hebben, iets waar ze misschien de hele reis last van heeft. Zo ook haar ouders die hoofdpijn ervaren op het moment dat ze Anna uitzwaaien. Ik denk dat als Anna en haar ouders eerlijk met hun emoties omgegaan waren,  dat het een warm afscheid zou zijn geweest. Een afscheid met een traan en misschien nog een warme boodschap.

Wil je dus effectief omgaan met je emoties luister er dan naar. Maak van je hart geen moordkuil!  Nog beter, deel je blijheid of boosheid, je verdriet of je angst, want twee weten altijd meer dan één . Kom je er niet uit kijk dan naar die emoji die past bij jou emotie. Mocht je na het lezen van dit artikel denken, hier kan ik wel wat hulp bij gebruiken, dan verwelkom ik je graag. Tijdens onze wandeling leer ik jou hoe je emoties herkent en hoe je ermee om kan gaan. Je gaat je vrijer voelen en je zult merken dat het uiten van jouw emoties zeker de moeite waard zal zijn. 

Adriana Siegersma.